Goedemorgen,
Wat heb ik heerlijk geslapen zelfs in mijn dromen nog heerlijk nagenoten van gisteren. Ik maak even een samenvatting van dingen die er zijn gebeurd nadat ik een demonstratie had gegeven op boswijk
Het was op een woensdagmiddag dat ik samen met mijn moeder en de dansleraren een demonstratie gaf op mijn werk. Van tevoren werd er een klein beetje sceptisch op het hele gebeuren gereageerd en we zouden weinig bewoners aan het dansen krijgen. De dansleraren zijn gewend om met ouderen te dansen dus voor die mensen was het al meteen duidelijk dat het anders zou gaan verlopen. De dansruimte was niet zo groot maar we konden als we ons aanpaste prima uit de wielen. Geloof het of niet maar na een half uur was er een klein groepje bewoners die de dansvloer wel hadden gevonden. De meeste bewoners herkende de muziek en er was een bewoner die alle dansen die we deden kon opnoemen. Toen hij eenmaal doorhad dat er muziek aanstond waarop gedanst mocht worden was hij niet meer te stoppen. Hij heeft zowat de hele middag samen met mijn moeder gedanst en heeft hier intens van genoten. Zo waren er nog wel meer mensen die er intens van genoten.
Waaronder een vrouw die vroeger professioneel danseres is geweest en die op een gegeven moment uit een hoekje kwam en haar glimlach kwam tevoorschijn en de hele middag is die gebleven. Ze zocht iedere keer de dansleraar op want ze is gewend om met een man te dansen. Iedereen stond versteld van haar glimlach want die liet ze bijna nooit meer zien. Ze zocht iedere keer weer contact met de dansleraar en ze heeft gedanst als een ster. Toen de middag ten einde was stelde de dansleraar voor om haar een keer op zaterdagmiddag uit te nodigen voor onze les. Er werd meteen gezegd dat het waarschijnlijk niet tot de mogelijkheden zou behoren. Toen ik dat hoorde gingen mijn rateltjes aan het draaien. Ik trok de stoute schoenen aan en heb een mail verstuurd naar haar contactpersoon met het hele verhaal van de middag en haar reactie erop. De mail is doorgestuurd naar de familie en na die tijd vroeg ik er iedere keer na en hoorde niets meer. De mail had op de familie heel veel indruk gemaakt en daar is zeker iets mee gedaan.
Zoals de meeste van jullie wel weten zit ik momenteel niet lekker in mijn velletje, dus dansen is het enige wat helpt. Zo ging ik gisteren met een brok in mijn keel naar het dansen toe om alle ellende eruit te dansen. Wat was dit fijn en het zwieren en zwaaien maakte het een stuk lichter. Tot het moment dat ik hoorde dat er voor mij bezoek kwam. Het was een wonder want ze zou komen. Voor de mensen die het niet weten, ik begon te huilen van blijdschap en dankbaarheid. Daar was ze dan samen met haar man. De dansleraar hielp haar uit haar jas en nam haar mee de dansvloer op en daar was hij weer. De glimlach van oor tot oor. Wat was het geweldig om te zien. Ik zag dat het haar man goed deed om dat weer te zien en dat raakte me. Wat er daarna gebeurde had ik ook niet aan zien komen. Er werd voorgesteld om ook te dansen met haar bij ons. Haar man stemde meteen toe en zei dat hij dat dan ging doen. Hij heeft zijn adresgegevens opgeschreven en heeft gezegd in september samen met zijn vrouw op les te komen.
Het laatste stuk van het verhaal zag ik niet aankomen maar wat is dit fantastisch om dit voor haar en haar familie voor elkaar te krijgen. Ik weet niet hoe ik me voel nu maar een ding weet ik zeker. Het is me gelukt en daar ben ik meer dan blij mee. Haar man bleef me bedanken voor de mail en dat kwam ook zeker binnen. Wat geweldig. In September zijn ze erbij en gaan ze ook genieten van wat rolstoeldansen heet.
Wat heb ik heerlijk geslapen zelfs in mijn dromen nog heerlijk nagenoten van gisteren. Ik maak even een samenvatting van dingen die er zijn gebeurd nadat ik een demonstratie had gegeven op boswijk
Het was op een woensdagmiddag dat ik samen met mijn moeder en de dansleraren een demonstratie gaf op mijn werk. Van tevoren werd er een klein beetje sceptisch op het hele gebeuren gereageerd en we zouden weinig bewoners aan het dansen krijgen. De dansleraren zijn gewend om met ouderen te dansen dus voor die mensen was het al meteen duidelijk dat het anders zou gaan verlopen. De dansruimte was niet zo groot maar we konden als we ons aanpaste prima uit de wielen. Geloof het of niet maar na een half uur was er een klein groepje bewoners die de dansvloer wel hadden gevonden. De meeste bewoners herkende de muziek en er was een bewoner die alle dansen die we deden kon opnoemen. Toen hij eenmaal doorhad dat er muziek aanstond waarop gedanst mocht worden was hij niet meer te stoppen. Hij heeft zowat de hele middag samen met mijn moeder gedanst en heeft hier intens van genoten. Zo waren er nog wel meer mensen die er intens van genoten.
Waaronder een vrouw die vroeger professioneel danseres is geweest en die op een gegeven moment uit een hoekje kwam en haar glimlach kwam tevoorschijn en de hele middag is die gebleven. Ze zocht iedere keer de dansleraar op want ze is gewend om met een man te dansen. Iedereen stond versteld van haar glimlach want die liet ze bijna nooit meer zien. Ze zocht iedere keer weer contact met de dansleraar en ze heeft gedanst als een ster. Toen de middag ten einde was stelde de dansleraar voor om haar een keer op zaterdagmiddag uit te nodigen voor onze les. Er werd meteen gezegd dat het waarschijnlijk niet tot de mogelijkheden zou behoren. Toen ik dat hoorde gingen mijn rateltjes aan het draaien. Ik trok de stoute schoenen aan en heb een mail verstuurd naar haar contactpersoon met het hele verhaal van de middag en haar reactie erop. De mail is doorgestuurd naar de familie en na die tijd vroeg ik er iedere keer na en hoorde niets meer. De mail had op de familie heel veel indruk gemaakt en daar is zeker iets mee gedaan.
Zoals de meeste van jullie wel weten zit ik momenteel niet lekker in mijn velletje, dus dansen is het enige wat helpt. Zo ging ik gisteren met een brok in mijn keel naar het dansen toe om alle ellende eruit te dansen. Wat was dit fijn en het zwieren en zwaaien maakte het een stuk lichter. Tot het moment dat ik hoorde dat er voor mij bezoek kwam. Het was een wonder want ze zou komen. Voor de mensen die het niet weten, ik begon te huilen van blijdschap en dankbaarheid. Daar was ze dan samen met haar man. De dansleraar hielp haar uit haar jas en nam haar mee de dansvloer op en daar was hij weer. De glimlach van oor tot oor. Wat was het geweldig om te zien. Ik zag dat het haar man goed deed om dat weer te zien en dat raakte me. Wat er daarna gebeurde had ik ook niet aan zien komen. Er werd voorgesteld om ook te dansen met haar bij ons. Haar man stemde meteen toe en zei dat hij dat dan ging doen. Hij heeft zijn adresgegevens opgeschreven en heeft gezegd in september samen met zijn vrouw op les te komen.
Het laatste stuk van het verhaal zag ik niet aankomen maar wat is dit fantastisch om dit voor haar en haar familie voor elkaar te krijgen. Ik weet niet hoe ik me voel nu maar een ding weet ik zeker. Het is me gelukt en daar ben ik meer dan blij mee. Haar man bleef me bedanken voor de mail en dat kwam ook zeker binnen. Wat geweldig. In September zijn ze erbij en gaan ze ook genieten van wat rolstoeldansen heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten