rustiger vaarwater

Maandag was een hele heftige dag. Daar heb je alles over kunnen lezen.

Dinsddag was er al wat meer rust en kon ik gewoon mijn werk doen. Als er na gevraagd werd had ik ook de kracht om er gewoon op te reageren. Wat heb ik toen ook echt intens van het werk genoten omdat er een bewoner was die de slappe lach had. Dat is toch heerlijk na zo'n heftige tijd. Ik kon gewoon meelachen. Heerlijk.

De rest van de dag verliep ook erg rustig en ik kon langzaam weer een beetje genieten van mijn werk.

Gisteren was de dag een beetje hetzelfde. Ik was gisteren vrij. Ook toen helemaal geen last gehad van huilbuien, boos helemaal niets van dat alles. Mijn tante is geweest en we hebben heerlijk een broodje gegeten. Ze was benieued oe de muziek van Marco klonk als hij helemaal open staat. Dat heb ik ze even laten horen en heel hard meegezongen.

Ik meen het echt als ik zeg dat de muziek van onze held echt helend en troostend werkt. Ik heb voor nu ook weer een prachtig liedje in mijn hoofd om deze log weer mee af te sluiten.

Nu zit ik in wat rustiger vaarwater maaar ik weet dat ik er nog lang niet ben. Ik wil ook nog even vermelden dat ik als een blok geslapen heb. Heerlijk! De eerste keer na het gebeuren dat ik zo goed heb geslapen. zalig!

 een beetje tijd

Liefs Anja

enerverende dag

Gisteren was een pittige dag. Na een zwaar weekend met alleen maar tranen besloot ik het op fb te plaatsen. De reacties waren heel fijn en ik ben opgelucht.
Zondagavond nam de spanning in mijn buik erg toe. Ik had meteen al in de gaten dat het spanning om te gaan werken was. Ik kreeg weer een onrustig gevoel en sliep erg weinig, draaien en malen was wat ik deed.
Dan is het maandagochtend en dan moet je naar mijn werk. Een vervelend gevoel komt naar boven en ik wist niet hoe ik me voelde gisteren. De taxi was ook nog eens veel te laat waardoor ik pas om half 11 op het werk aan kwam. Eerst maar een kopje thee. Een collega verwoorde even voor mijj hoe ik me voelde. Ik liet het er maar bij dat het met de taxi te maken had.

Na de thee reed ik niets vermoedend naar het winkeltje. Daar was een collega die aan me vroeg: Hoe gaat het, sloeg meteen een arm om me heen en ik heb even lekker kunnen brullen.(crush) Dat was zo fijn want de spanning van de nacht ervoor was ook nog aanwezig. Dus er was een ontploffing van emoties en gevoelens. Niet raar, maar het luchtte op.(cry) Ook kwam er nog een bewoner voorbij die zag dat het niet goed ging. Ze gaf me een knuffel en wenste me sterkte. (l)
Later besloot ik toch maar naar de woning te gaan en mijn handcrème nam ik mee. Mijn tranen waren net opgedroogd toen de volgende collega me vroeg even mee te rijden. Daar zei ze dat ze super trots op me is en dat ik mijn verhaal heb gedeeld. Ook nu kon ik mijn tranen niet tegen houden. Het was zo fijn.(k)(hearts)
Ook kwam het gevoel van machteloosheid naar boven. Ik zit in een rolstoel en als iemand recht voor me gaat staan kan ik niets als het alleen maar laten gebeuren. :@

Tijdens mijn pauze werd er door een collega ook naar gevraagd en ook weer moest ik slikken. :(

Gelukkig gebeurde er tijdens de kerkdienst niets. Ik was wel erg stil en ik heb het vermoedde dat ze wel iets in de gaten hebben gehad, maar er is verder geen aandacht aan besteed en dat was goed. Het ging deze middag over wees niet bezorgd. Er werden dingen gezegd waar ik wel enige moeite mee had omdat ik het absoluut niet zo kon voelen. M heb ik het volbracht maar ja, zo goed als het ging heb ik het volbracht.

Dat was de eerste dag werken.

https://youtu.be/80PMpjoy7wo
Liefs Anja(crush)

een warm bad

Het was een hele stap om dit op te schrijven en gisteren na het plaatsen wist ik niet wat me overkwam. Allemaal hele fijne reacties.
(dank2)
Dan meld ik nu maar even hoe het met me gaat. Ik heb goed geslapen voor zover dat nu kan. Maar door alle reacties van alleen maar lieve mensen is mijn schuldgevoel al heel ver gezakt. Door alle reacties weet ik dat het helemaal niet erg is om het te delen en iedereen er begrip voor heeft.

De week die achter me ligt is de zwaarste week ooit geweest en ben blij dat ik nu met steun van ook zeker borsatofans want er zittten er zeker een paar gouden tussen, mijj het lukt om er weer helemaal bovenop te komen. Schrijven is iets wat me altijd overal doorheen heeft gesleept en nu dit opschrijven was het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan maar wel het beste wat ik ooit heb kunnen doen.
Want ook in zware tijden zijn we er voor elkaar, maar doordat het voor mij zo'n groot ding was vond ik het wel heel moeilijk.

Zeker Marco zijn muziek heeft daar ook een steentje aan bijgedragen. De muziek van mijn held werkt helend. Hij heeft me laten huilen schreeuwen, Mijn schuldgevoel laten weg gaan.

De steun die ik voel vanaf hier betekend extra veel voor me.
(me-time)weet nu dat dat ik er niets aan kan doen. en (me-time) heb niets fout gedaan.

https://youtu.be/XwcTBfBjMN8

Liefs en dikke knuf Anja(crush)

Wat een KUT gevoel

Wat ben je aan het doen vraagt facebook! Ik heb een kut gevoel Er is iemand aan me gekomen wat ik niet kwijt kan een schuldgevoel van hier tot ginder. Er is iets heel vervelends gebeurd de afgelopen week. Daarom was het om me heen zo stil en plaatste ik niets op fb. Ik zit in de knoop met mezelf. Weet dat het niet mijn schuld is maar ben toch boos op mezelf dat het gebeurd is. Kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan.

Er is iemand aan me gekomen op een erg vervelende manier. Ik wilde het niet opschrijven omdat ik het gevoel heb dat iedereen dan boos op me is. Maar mijn Truus Eykemans gaf aan dat ik al moet schrijven wat ik geleerd heb. Ik ga dat maar even opvolgen misschien helpt het me.— verward.

Dit is de status die ik vanmiddag op facebook plaatste om te laten weten hoe het met me gaat. Wat was dit moeilijk om te doen. Maar niet veel later vliegen de hele fijne reactie me om de oren. Dan weet je niet wat je moet denken? Had ik dit dan eerder moeten doen en voelde ik me nu alleen maar hierdoor zo. Ik ben lange tijd boos geweest op mezelf omdat ik de deur voor hem open heb gedaan. Maar hoe vaker er tegen me gezegd wordt dat ik het niet gedaan heb, hoe meer ik het besef krijg dat ik het niet gedaan heb.

Wat the F#ck is dit dan? denk je vlak nadat het gebeurd en je zit als verstijft in je stoel. Je adem is van slag en je weet niet wat er aan de hand is met je. Ik heb zeker zo als een diebiel mijn huis eens rond gekeken en je weet niet wat je moet doen. Ik heb de muziek heel hard aangezet en er werd even later nog op mijn deur gekloptt. Ik ga he werd er geroepen met de deur voor zijn neus ja houdoe en weg was hij. De rest van de avond niets meer mee gekregen van het hele gebeuren. Ik heb een keer gebeld om naar bed te gaan en dat was de avond.

Hoe ga je er dan mee verder. Ik besloot om niets te zeggen tegen niemand, want ik wist niet wat er met me aan de hand was. Tot vorige week. Alles kwam eruit. De stichting heeft goed gehandeld en meteen die man de deur gewezen. Daar ben ik heel blij om en nu kan ik op mijn eigen tempo  het verwerken en een plekje geven.

Ik wilde het niet opschrijven omdat ik dan dacht dat mensen boos op me worden en ik de schuld krijg van alles. Maar niets is waar van dat alles. Sinds ik het opgeschreven heb voelt het een stukje lichter en alle reacties doen me zo goed.

Dat mijn oma heeft moeten zeggen dat ik het op moest schrijven vind ik wel mooi. Ik sta bekend dat ik gevoelens en gedachten super kan verwoorden, maar dat mijn oma me over de streep heeeft getrokken om mijn verhaal te delen daar ben ik oma heel dankbaar voor.

Oma Bedankt!

Ik merk dat het schrijven me echt heel goed doet, maar er zijn ook liedjes van Marco die ik net even even huilend en schreeuwend en vloekend mee moest krijsen om dat KUT gevoel een beetje kwijt te raken.Het gevoel wat hierin ligt raakt me op dit moment enorm. Hij zingt precies hoe ik me voel. De tranen over mijn wangen bij dit liedje.:'(
https://youtu.be/LebccmFDQOI
Het is nog een lange weg maar ik weet dat ik steun heb van iedereen.

Wat was dit moeilijk om te doen, maar wat lucht het ook weer op.

Heel veel liefs en een dikke Knuf een ietwat verwarde Anja(crush)

bergopwaarts

De vakantie is inmiddels alweer om. Wat heb ik intens genoten van een week rust, drukte gezelligheid en tijd voor elkaar. Niet te beschrijven wat het gevoel is wat het eiland in me losmaakt.

Vlak voor de vakantie kwam het woord wat ik heel graag wilde horen eruit. Er was begrip voor de situatie met mijn begeleidster en ze zien in dat gesprekken met haar voeren geen meerwaarde hebben. Na de vakantieperiode gaan we dit bespreken en mag ik de mensen zelf bepalen waar ik mijn verhaal tegen mag doen. Hier was ik zo blij mee, dat ik met een goed gevoel op vakantie kan. Ik kon geen gat in de lucht springen maar wat had ik dat graag gedaan. Eindelijk is het duidelijk dat het echt niet werkt.

Mijn gevoel bij terugkomst was wel even raar. Na zo’n geweldige week terugkeren op de plek waar het de afgelopen tijd heel erg lastig is geweest is moeilijk. Maar het was zo fijn dat er weer leuke lieve mensen terug waren van vakantie of van zwangerschapsverlof dat het thuiskomen iets minder moeilijk was dan gedacht.

Het gevoel van onbegrip ben ik helemaal kwijt. Het maakt plaats voor rust in mijn lijf. Nu kan ik het langzaamaan weer fijn hebben thuis en mijn plekje hier weer terug vinden.

Dat gaat zeker wel weer even tijd kosten maar weet zeker dat ik het weer ga vinden. Me weer thuis ga voelen in mijn eigen huis. Dat is waar ik de energie nu weer voor ga gebruiken. Vanaf nu komen er ook weer wat gezellige blogs hier te staan.

Het gaat nu weer bergopwaarts, dat weet ik zeker.

Liefs Anja