Klaar voor een nieuw begin wat bloggen betreft

Het is een tijdje geleden dat ik heb geschreven. Dit heeft meerdere redenen, maar ik ben nu van plan om vaker en intensiever te gaan schrijven. Het is goed omdat te doen en je gedachtes met de buitenwereld te delen.

Ik ben iemand die heel erg nadenkt over dingen, die voor veel mensen een open boek is omdat je vaak aan mijn gezicht precies kan afleiden hoe het met me gaat. Dat geeft niet maar het is soms wel eens irritant. Want soms wil ik geen open boek zijn, maar ben ik het toch. Dit blog is bedoeld om te laten voelen hoe het is om met een beperking te leven. Maar ook om zonder me te schamen mezelf te laten zien. Want ik hoef me niet te schamen. Ik ben goed zoals ik ben. Schrijven is iets waar ik mensen mee kan raken, mensen tot nadenken kan zetten. Ik wil dat nu echt weer gaan doen.

De dingen waar ik me nu vooral mee bezig hou zijn dingen waar je over nadenkt in het leven. Ik lees veel blogs omdat ik benieuwd ben naar hoe mensen in het leven staan. Ik heb laatst een bijzondere ervaring meegemaakt die mijn denkbeeld heeft veranderd over bepaalde dingen. Op de een of andere manier leer ik nu veel nieuwe mensen kennen. Al is het op de digitale manier, je leert ze kennen. De frequentie waarin ik ga bloggen moet ik nog even uitvinden maar dat ik er weer meer tijd in ga stoppen is duidelijk.

Dat open boek mag wat mij betreft nog wat verder open. Heerlijk!

Ik ben weer terug van weg geweest en ga er iets moois van maken.

Liefs Anja

gesprek over Botox arm

Soms sta je in het leven voor moeilijke keuzes. Zo'n keuze moet ik nu gaan maken. Spuit ik nog een keer Botox in mijn arm of stop ik ermee??

De laatste keer is het eigenlik alleen maar tegen gevallen. Ik had na het spuiten heel veel pijn aan mijn arm, kon hem niet eens optillen. Ik heb de laatste 3 maanden bijgehouden hoe het gegaan is en het is tot op heden alleen maar heel erg tegen gevallen.

De allereerste keer in Tilburg was goed bevallen. Ik had er baat bij en kon veel met mijn hand en had totaal geen pijn. Na de eerste keer Botox besloot en voor de afstand en voor ee stukje zelfstandigheid voor de botox behandeling naar den bosch te gaan. Na verloop van tijd zou ik daar zelfstandig naartoe kunnen gaan en heb ik de hulp van mijn ouders niet meer nodig. Win, win situatie.

Ik zou deze maand weer een oproep krijgen voor de volgende sessie. Maar we hebben morgen eerst een gesprek over hoe nu verder. Want de pijn en de dingen die ik de laatste keer niet kon wegen nu zwaarder en dat neigt nu naar het nu niet meer laten doen. Dan wacht ik liever tot ik weer ondragelijke pijn heb dan dat ik het nu weer laat doen en dat ik weer erg wordt belemmerd in mijn doen en laten.

Voor nu is dus de conclusie we doen het niet en we kijken hoe het verder gaat de komende tijd. Wordt vervolgd!