het komt zoals het komt

Ik neem mezelf weer voor om te gaan schrijven. Schrijven over wat voor gedachten de hoofdrol speelt in mijn hoofd. Wat je dan schrijft is altijd goed. Het afgelopen jaar heb ik een rustig jaar gehad. Weinig aan mijn hoofd, lekker zen en de ontspanning knop gevonden en is niet meer uit gegaan. Het fijne is het kabbelt nog gewoon lekker door.

Ik zit ook gewoon lekker in mijn vel. Mijn hoofd maalt met gedachten en die laat ik de vrije loop. Al is dat soms wel lastig. Maar goed. Ik laat ze toe. Dat is al heel wat. Nu dwalen mijn gevoelens en gedachten terug naar vroeger toen we nog een gezin waren. Wat waren de dagen fijn. Als we uit school kwamen en voor het eten heerlijk een duik nemen in het zwembad. Of op Zondagochtend lekker ouderwets naar Samson en Gert kijken, wat een heerlijk begin van je zondag was. Op zaterdagmiddag naar paardrijles wat ik 10 jaar met heel veel liefde heb gedaan. Wat zou ik de tijd met liefde nog even of misschien wel voor altijd terug willen draaien. Dat is wat ik wil. Maar het is iets wat niet kan. Terugdenken met veel plezier aan vroeger is fijn.

Maar op zo’n moment bedenk je ook dat er veel is gebeurd en dat je blij en dankbaar bent met het leven wat je nu hebt. Ik heb leuk werk. Ik woon op een leuke plek. Het belangrijkste voor mij is dat ik blij ben met mezelf.

het komt zoals het komt en ik neem het zoals het is

Ik ga deze blog gebruiken om mijn gedachten te delen en wat intensiever gebruik maken van schrijven. Mijn hoofd op orde houden.

Helaas kun je aan veranderingen niet zoveel doen. Er komen een paar veranderingen aan die ik niet zo leuk vind, maar veranderingen horen erbij. Dat kost mij dan weer moeite en energie om het een plekje te geven. Maar ik laat het toe en zet me ervoor open.

Liefs Anja

Klaar voor een nieuw begin wat bloggen betreft

Het is een tijdje geleden dat ik heb geschreven. Dit heeft meerdere redenen, maar ik ben nu van plan om vaker en intensiever te gaan schrijven. Het is goed omdat te doen en je gedachtes met de buitenwereld te delen.

Ik ben iemand die heel erg nadenkt over dingen, die voor veel mensen een open boek is omdat je vaak aan mijn gezicht precies kan afleiden hoe het met me gaat. Dat geeft niet maar het is soms wel eens irritant. Want soms wil ik geen open boek zijn, maar ben ik het toch. Dit blog is bedoeld om te laten voelen hoe het is om met een beperking te leven. Maar ook om zonder me te schamen mezelf te laten zien. Want ik hoef me niet te schamen. Ik ben goed zoals ik ben. Schrijven is iets waar ik mensen mee kan raken, mensen tot nadenken kan zetten. Ik wil dat nu echt weer gaan doen.

De dingen waar ik me nu vooral mee bezig hou zijn dingen waar je over nadenkt in het leven. Ik lees veel blogs omdat ik benieuwd ben naar hoe mensen in het leven staan. Ik heb laatst een bijzondere ervaring meegemaakt die mijn denkbeeld heeft veranderd over bepaalde dingen. Op de een of andere manier leer ik nu veel nieuwe mensen kennen. Al is het op de digitale manier, je leert ze kennen. De frequentie waarin ik ga bloggen moet ik nog even uitvinden maar dat ik er weer meer tijd in ga stoppen is duidelijk.

Dat open boek mag wat mij betreft nog wat verder open. Heerlijk!

Ik ben weer terug van weg geweest en ga er iets moois van maken.

Liefs Anja

gesprek over Botox arm

Soms sta je in het leven voor moeilijke keuzes. Zo'n keuze moet ik nu gaan maken. Spuit ik nog een keer Botox in mijn arm of stop ik ermee??

De laatste keer is het eigenlik alleen maar tegen gevallen. Ik had na het spuiten heel veel pijn aan mijn arm, kon hem niet eens optillen. Ik heb de laatste 3 maanden bijgehouden hoe het gegaan is en het is tot op heden alleen maar heel erg tegen gevallen.

De allereerste keer in Tilburg was goed bevallen. Ik had er baat bij en kon veel met mijn hand en had totaal geen pijn. Na de eerste keer Botox besloot en voor de afstand en voor ee stukje zelfstandigheid voor de botox behandeling naar den bosch te gaan. Na verloop van tijd zou ik daar zelfstandig naartoe kunnen gaan en heb ik de hulp van mijn ouders niet meer nodig. Win, win situatie.

Ik zou deze maand weer een oproep krijgen voor de volgende sessie. Maar we hebben morgen eerst een gesprek over hoe nu verder. Want de pijn en de dingen die ik de laatste keer niet kon wegen nu zwaarder en dat neigt nu naar het nu niet meer laten doen. Dan wacht ik liever tot ik weer ondragelijke pijn heb dan dat ik het nu weer laat doen en dat ik weer erg wordt belemmerd in mijn doen en laten.

Voor nu is dus de conclusie we doen het niet en we kijken hoe het verder gaat de komende tijd. Wordt vervolgd!

Hoe gaat het nu met me? Eindelijk komt er rust.

Ik heb nu eindelijk weer de rust om weer wat te schrijven. Het is erg lang geleden dat ik iets geschreven heb omdat ik er simpelweg geen tijd of rust voor kon vinden. Maar nu is het zover dat er eindelijk RUST kan komen in mijn hoofd en nu kan het alleen maar beter gaan. We gaan weer bergopwaarts en ben klaar om 2016 heerlijk rustig en zonder stress te beginnen.

Ik ga nu voor de laatste keer terug in de tijd om jullie op de hoogte te stellen van hoe het nu met me gaat en wat er sinds mijn laatste blog allemaal is gebeurd.

Na het hele gebeuren heb ik zelf de beslissing gemaakt om aangifte te doen. Mijn moeder vond het in eerste instantie te belastend voor me, maar toen ik uitlegde waarom ik het wilde stemde ze ermee in. Na het gebeuren kreeg ik slachtofferhulp en ik ben samen met slachtofferhulp aangifte gaan doen van wat er gebeurd was. Het was een hele zware ochtend maar wat ben ik tot op de dag van vandaag blij dat ik dat gedaan heb. De uitkomst van de aangifte weten we nog niet, maakt ook niet uit, maar ik heb wel gedaan wat ik mag doen als slachtoffer. Daar ben ik heel blij mee.

Dan wil ik het nog even hebben over mijn begeleider. Nog steeds is er weinig communicatie en vraagt ze niets. Voor mijn gevoel is dat altijd zo geweest en komt daar geen verandering. Mijn Persoonlijk Plan is opgeschoven naar Januari. We bleven aangeven dat het voor ons geen meerwaarde heeft als ze me persoonlijk plan schrijft als er geen communicatie is. Daarom van de week besloten dat ik van Persoonlijk Begeleider ga wisselen. Dit is inmiddels gebeurd en ik kan zeggen dat het echt heel fijn is dat dit is gebeurd. Het heeft erg lang geduurd, maar het wachten is beloond. Hier ben ik erg blij mee. De gesprekken blijven wel dezelfde mensen, alleen schrijft iemand anders mijn PP.

Ik wordt overvallen door een goed gevoel. Het voelde als een gebed zonder end, maar eindelijk kan er nu rust komen en kan ik lekker beginnen aan mijn nieuwe jaar. 2016 wordt mijn jaar. Daar ga ik zelf voor zorgen. Ook dan probeer ik wat vaker een blog te schrijven.  Tot in 2016 Een fijn nieuw jaar komt me tegemoet.

Liefs Anja