zondag 20 december 2015

Hoe gaat het nu met me? Eindelijk komt er rust.





Ik heb nu eindelijk weer de rust om weer wat te schrijven. Het is erg lang geleden dat ik iets geschreven heb omdat ik er simpelweg geen tijd of rust voor kon vinden. Maar nu is het zover dat er eindelijk RUST kan komen in mijn hoofd en nu kan het alleen maar beter gaan. We gaan weer bergopwaarts en ben klaar om 2016 heerlijk rustig en zonder stress te beginnen.

Ik ga nu voor de laatste keer terug in de tijd om jullie op de hoogte te stellen van hoe het nu met me gaat en wat er sinds mijn laatste blog allemaal is gebeurd.

Na het hele gebeuren heb ik zelf de beslissing gemaakt om aangifte te doen. Mijn moeder vond het in eerste instantie te belastend voor me, maar toen ik uitlegde waarom ik het wilde stemde ze ermee in. Na het gebeuren kreeg ik slachtofferhulp en ik ben samen met slachtofferhulp aangifte gaan doen van wat er gebeurd was. Het was een hele zware ochtend maar wat ben ik tot op de dag van vandaag blij dat ik dat gedaan heb. De uitkomst van de aangifte weten we nog niet, maakt ook niet uit, maar ik heb wel gedaan wat ik mag doen als slachtoffer. Daar ben ik heel blij mee.

Dan wil ik het nog even hebben over mijn begeleider. Nog steeds is er weinig communicatie en vraagt ze niets. Voor mijn gevoel is dat altijd zo geweest en komt daar geen verandering. Mijn Persoonlijk Plan is opgeschoven naar Januari. We bleven aangeven dat het voor ons geen meerwaarde heeft als ze me persoonlijk plan schrijft als er geen communicatie is. Daarom van de week besloten dat ik van Persoonlijk Begeleider ga wisselen. Dit is inmiddels gebeurd en ik kan zeggen dat het echt heel fijn is dat dit is gebeurd. Het heeft erg lang geduurd, maar het wachten is beloond. Hier ben ik erg blij mee. De gesprekken blijven wel dezelfde mensen, alleen schrijft iemand anders mijn PP.

Ik wordt overvallen door een goed gevoel. Het voelde als een gebed zonder end, maar eindelijk kan er nu rust komen en kan ik lekker beginnen aan mijn nieuwe jaar. 2016 wordt mijn jaar. Daar ga ik zelf voor zorgen. Ook dan probeer ik wat vaker een blog te schrijven.  Tot in 2016 Een fijn nieuw jaar komt me tegemoet.

Liefs Anja

zaterdag 22 augustus 2015

rustiger vaarwater



Maandag was een hele heftige dag. Daar heb je alles over kunnen lezen.

Dinsddag was er al wat meer rust en kon ik gewoon mijn werk doen. Als er na gevraagd werd had ik ook de kracht om er gewoon op te reageren. Wat heb ik toen ook echt intens van het werk genoten omdat er een bewoner was die de slappe lach had. Dat is toch heerlijk na zo'n heftige tijd. Ik kon gewoon meelachen. Heerlijk.

De rest van de dag verliep ook erg rustig en ik kon langzaam weer een beetje genieten van mijn werk.

Gisteren was de dag een beetje hetzelfde. Ik was gisteren vrij. Ook toen helemaal geen last gehad van huilbuien, boos helemaal niets van dat alles. Mijn tante is geweest en we hebben heerlijk een broodje gegeten. Ze was benieued oe de muziek van Marco klonk als hij helemaal open staat. Dat heb ik ze even laten horen en heel hard meegezongen.

Ik meen het echt als ik zeg dat de muziek van onze held echt helend en troostend werkt. Ik heb voor nu ook weer een prachtig liedje in mijn hoofd om deze log weer mee af te sluiten.

Nu zit ik in wat rustiger vaarwater maaar ik weet dat ik er nog lang niet ben. Ik wil ook nog even vermelden dat ik als een blok geslapen heb. Heerlijk! De eerste keer na het gebeuren dat ik zo goed heb geslapen. zalig!
Liefs Anja

enerverende dag



Gisteren was een pittige dag. Na een zwaar weekend met alleen maar tranen besloot ik het op fb te plaatsen. De reacties waren heel fijn en ik ben opgelucht.
Zondagavond nam de spanning in mijn buik erg toe. Ik had meteen al in de gaten dat het spanning om te gaan werken was. Ik kreeg weer een onrustig gevoel en sliep erg weinig, draaien en malen was wat ik deed.
Dan is het maandagochtend en dan moet je naar mijn werk. Een vervelend gevoel komt naar boven en ik wist niet hoe ik me voelde gisteren. De taxi was ook nog eens veel te laat waardoor ik pas om half 11 op het werk aan kwam. Eerst maar een kopje thee. Een collega verwoorde even voor mijj hoe ik me voelde. Ik liet het er maar bij dat het met de taxi te maken had.

Na de thee reed ik niets vermoedend naar het winkeltje. Daar was een collega die aan me vroeg: Hoe gaat het, sloeg meteen een arm om me heen en ik heb even lekker kunnen brullen.(crush) Dat was zo fijn want de spanning van de nacht ervoor was ook nog aanwezig. Dus er was een ontploffing van emoties en gevoelens. Niet raar, maar het luchtte op.(cry) Ook kwam er nog een bewoner voorbij die zag dat het niet goed ging. Ze gaf me een knuffel en wenste me sterkte. (l)
Later besloot ik toch maar naar de woning te gaan en mijn handcrème nam ik mee. Mijn tranen waren net opgedroogd toen de volgende collega me vroeg even mee te rijden. Daar zei ze dat ze super trots op me is en dat ik mijn verhaal heb gedeeld. Ook nu kon ik mijn tranen niet tegen houden. Het was zo fijn.(k)(hearts)
Ook kwam het gevoel van machteloosheid naar boven. Ik zit in een rolstoel en als iemand recht voor me gaat staan kan ik niets als het alleen maar laten gebeuren. :@

Tijdens mijn pauze werd er door een collega ook naar gevraagd en ook weer moest ik slikken. :(

Gelukkig gebeurde er tijdens de kerkdienst niets. Ik was wel erg stil en ik heb het vermoedde dat ze wel iets in de gaten hebben gehad, maar er is verder geen aandacht aan besteed en dat was goed. Het ging deze middag over wees niet bezorgd. Er werden dingen gezegd waar ik wel enige moeite mee had omdat ik het absoluut niet zo kon voelen. M heb ik het volbracht maar ja, zo goed als het ging heb ik het volbracht.

Dat was de eerste dag werken.
https://youtu.be/80PMpjoy7wo
Liefs Anja(crush)

een warm bad



Het was een hele stap om dit op te schrijven en gisteren na het plaatsen wist ik niet wat me overkwam. Allemaal hele fijne reacties.
(dank2)
Dan meld ik nu maar even hoe het met me gaat. Ik heb goed geslapen voor zover dat nu kan. Maar door alle reacties van alleen maar lieve mensen is mijn schuldgevoel al heel ver gezakt. Door alle reacties weet ik dat het helemaal niet erg is om het te delen en iedereen er begrip voor heeft.

De week die achter me ligt is de zwaarste week ooit geweest en ben blij dat ik nu met steun van ook zeker borsatofans want er zittten er zeker een paar gouden tussen, mijj het lukt om er weer helemaal bovenop te komen. Schrijven is iets wat me altijd overal doorheen heeft gesleept en nu dit opschrijven was het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan maar wel het beste wat ik ooit heb kunnen doen.
Want ook in zware tijden zijn we er voor elkaar, maar doordat het voor mij zo'n groot ding was vond ik het wel heel moeilijk.

Zeker Marco zijn muziek heeft daar ook een steentje aan bijgedragen. De muziek van mijn held werkt helend. Hij heeft me laten huilen schreeuwen, Mijn schuldgevoel laten weg gaan.

De steun die ik voel vanaf hier betekend extra veel voor me.
(me-time)weet nu dat dat ik er niets aan kan doen. en (me-time) heb niets fout gedaan.

https://youtu.be/XwcTBfBjMN8

Liefs en dikke knuf Anja(crush)

Wat een KUT gevoel



Wat ben je aan het doen vraagt facebook! Ik heb een kut gevoel Er is iemand aan me gekomen wat ik niet kwijt kan een schuldgevoel van hier tot ginder. Er is iets heel vervelends gebeurd de afgelopen week. Daarom was het om me heen zo stil en plaatste ik niets op fb. Ik zit in de knoop met mezelf. Weet dat het niet mijn schuld is maar ben toch boos op mezelf dat het gebeurd is. Kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan.

Er is iemand aan me gekomen op een erg vervelende manier. Ik wilde het niet opschrijven omdat ik het gevoel heb dat iedereen dan boos op me is. Maar mijn Truus Eykemans gaf aan dat ik al moet schrijven wat ik geleerd heb. Ik ga dat maar even opvolgen misschien helpt het me.— verward.

Dit is de status die ik vanmiddag op facebook plaatste om te laten weten hoe het met me gaat. Wat was dit moeilijk om te doen. Maar niet veel later vliegen de hele fijne reactie me om de oren. Dan weet je niet wat je moet denken? Had ik dit dan eerder moeten doen en voelde ik me nu alleen maar hierdoor zo. Ik ben lange tijd boos geweest op mezelf omdat ik de deur voor hem open heb gedaan. Maar hoe vaker er tegen me gezegd wordt dat ik het niet gedaan heb, hoe meer ik het besef krijg dat ik het niet gedaan heb.

Wat the F#ck is dit dan? denk je vlak nadat het gebeurd en je zit als verstijft in je stoel. Je adem is van slag en je weet niet wat er aan de hand is met je. Ik heb zeker zo als een diebiel mijn huis eens rond gekeken en je weet niet wat je moet doen. Ik heb de muziek heel hard aangezet en er werd even later nog op mijn deur gekloptt. Ik ga he werd er geroepen met de deur voor zijn neus ja houdoe en weg was hij. De rest van de avond niets meer mee gekregen van het hele gebeuren. Ik heb een keer gebeld om naar bed te gaan en dat was de avond.

Hoe ga je er dan mee verder. Ik besloot om niets te zeggen tegen niemand, want ik wist niet wat er met me aan de hand was. Tot vorige week. Alles kwam eruit. De stichting heeft goed gehandeld en meteen die man de deur gewezen. Daar ben ik heel blij om en nu kan ik op mijn eigen tempo  het verwerken en een plekje geven.

Ik wilde het niet opschrijven omdat ik dan dacht dat mensen boos op me worden en ik de schuld krijg van alles. Maar niets is waar van dat alles. Sinds ik het opgeschreven heb voelt het een stukje lichter en alle reacties doen me zo goed.

Dat mijn oma heeft moeten zeggen dat ik het op moest schrijven vind ik wel mooi. Ik sta bekend dat ik gevoelens en gedachten super kan verwoorden, maar dat mijn oma me over de streep heeeft getrokken om mijn verhaal te delen daar ben ik oma heel dankbaar voor.

Oma Bedankt!

Ik merk dat het schrijven me echt heel goed doet, maar er zijn ook liedjes van Marco die ik net even even huilend en schreeuwend en vloekend mee moest krijsen om dat KUT gevoel een beetje kwijt te raken.Het gevoel wat hierin ligt raakt me op dit moment enorm. Hij zingt precies hoe ik me voel. De tranen over mijn wangen bij dit liedje.:'(
https://youtu.be/LebccmFDQOI
Het is nog een lange weg maar ik weet dat ik steun heb van iedereen.

Wat was dit moeilijk om te doen, maar wat lucht het ook weer op.

Heel veel liefs en een dikke Knuf een ietwat verwarde Anja(crush)